Ik was zó lekker bezig met hardlopen. Van denken dat ik het zou begeven als ik langer dan acht minuten moest hardlopen, tot een mooie 5 kilometer. Al trainend voor de 10, hield het op. Dag, runner’s high!

Oud wijf
Althans, zo voelt het. Ik heb al een tijdje (lees: jaren, oeps) last van mijn rug. Ik had al eens het advies van mijn dokter gekregen om naar een chiropractor te gaan. Maar ja, “het gaat nu eigenlijk best wel goed”, hield ik mezelf voor. Of het nu de 30 is die met rasse schreden nadert, of dat ik mijn lichaam heb laten schrikken met het hardlopen: de klachten leken alleen maar weer erger te worden.

Wat is “even”?
Dus twee weken terug kwam ik voor het eerst bij de chiropractor op bezoek. Hij keek, en kraakte. Schreef op wat ik allemaal deed op een dag en zei dat ik na de behandeling even niet mocht hardlopen. De week daarna kwam ik terug en kraakte hij weer. Toen ik heel voorzichtig zei dat ik twee dagen daarvoor weer had hardgelopen – omdat ik niet zeker wist wat hij met “even” had bedoeld – schudde hij zijn hoofd. “Even” was een paar weken. Leuk geprobeerd, Mariska.

Netflix bijgewerkt
Dus nu zit ik hier. Geen runners high, maar wel lossere rugwervels. Mijn serie (Girlboss) afgekeken op Netflix. (On)Geduldig te wachten tot ik weer naar buiten mag in mijn (pas nieuw gekochte en dus nog nooit gedragen) hardloopoutfit. Ik zal jullie proberen te vermaken met meer blogs, misschien kan een writers high in de buurt komen?

P.s.: als jullie nog leuke series weten? 😉